Φυτέματα... κι ανθοφορία!

Ο μήνας Ιανουάριος ήταν πολύ έντονος μήνας. Περιείχε αρκετές δραστηριότητες και εκπλήξεις...

Η πρώτη μεγάλη έκπληξη ήταν ο βολβός του υάκινθου που μας είχε φέρει η Αργυρώ. Ο πράσινος μίσχος, που είχε αναπτυχθεί πριν τις γιορτές, μεγάλωσε και εμφανίστηκε από μέσα ένα ροζ λουλούδι! Μεγάλη η χαρά κι ο ενθουσιασμός μας!

Στις φωτογραφίες μπορείτε να δείτε την ιστορία του υάκινθού μας. Τις πρώτες μέρες που μας τον έφερε η Αργυρώ έμοιαζε πολύ με κρεμμύδι.

Βάλαμε τον βολβό σε ένα ποτήρι. Φροντίσαμε να ακουμπά στο νερό μόνο το κάτω μέρος του βολβού για να βγάλει ρίζες.

Στο πάνω μέρος εμφανίστηκε ένας μικρός, μυτερός, πράσινος βλαστός.

Τον φυτέψαμε στη γλάστρα...

Τον ποτίσαμε...

και από τότε τον παρακολουθούμε με καμάρι να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα!

Στην ελληνική μυθολογία ο Υάκινθος ήταν ένας ωραιότατος νέος από τις Αμύκλες (πόλη της Λακωνίας, κοντά στη Σπάρτη), μαθητής και ευνοούμενος του θεού Απόλλωνα. Μια μέρα στις όχθες του Ευρώτα ποταμού, όταν ο Απόλλωνας και ο Υάκινθος ασχολούνταν με το άθλημα του δίσκου, ο Ζέφυρος φύσηξε δυνατά από την πλευρά του Ταΰγετου,  κι ο δίσκος που πέταξε ο Απόλλωνας άλλαξε πορεία και χτύπησε στο κεφάλι τον νεαρό Υάκινθο.  Πηκτό αίμα κάλυψε τα μελαχρινά μαλλιά του και έπεσε στη γη. Το αίμα του πότισε τη γη...  Με μεγάλη θλίψη και οδύνη ο Απόλλωνας έθαψε το σώμα του νεαρού στη γη. Η μάνα Γη δεν άντεξε την οδύνη του θεού και στη θέση του θαμμένου σώματος του Υάκινθου, βλάστησε πανέμορφο λουλούδι, που στα φύλλα του ήταν γραμμένος ο ύμνος που αφιερώθηκε στη μνήμη του, για να δηλώνει στα βάθη των αιώνων τα φιλικά αισθήματα της μάνας Γης και τη συμπαράσταση της προς το θεό που θρηνούσε. Προς τιμή του Υάκινθου οι αρχαίοι Έλληνες θέσπισαν τα «Υακίνθεια», γιορτή που συμβολίζει το θάνατο και την αναγέννηση της φύσης , του ανθρώπου…Τον θάνατο και την ανάσταση.